Anton Geesinkstraat, Utrecht

In de beroemde voormalige sportschool, van de al even bekende judoka Anton Geesink, in Ondiep (Utrecht) heeft Covast voor haar opdrachtgever 24 hoogwaardige appartementen ontwikkeld.

Welkom in het Anton Geesinkhuis

Anton Johannes Geesink (6 april 1934, Utrechtse wijk Wijk C.) ging naar school, in het gebouw waar nu het Volkshuis Museum (Waterstraat 27 – 29 Utrecht) gevestigd is, getrouwd met Johanna “Jans” van Hussen, waarmee hij drie kinderen heeft mogen verwelkomen.

Maar waar we Anton Geesink bovenal van kennen, is zijn mooie en vooral imposante sportcarrière in het Judo: 21 Europese-, 3 wereld- en 1 Olympische titel heeft hij op zijn naam weten te “judoën”. Tevens is hij houder van de 10e dan in het judo.

In 1951 werd hij nationaal kampioen en in 1953 Europees kampioen in alle categorieën. Vanaf 1956 trainde hij op uitnodiging van de Japanse bondscoach jaarlijks enkele maanden in Japan.

De 1,98 m lange en 120 kilo zware Geesink wist in 1961 in Parijs als eerste niet-Japanner de wereldtitel te behalen in de judoklasse alle categorieën. In 1960 kwalificeerde hij zich als worstelaar voor de Olympische Spelen in Rome, maar hij werd door het NOC geweigerd omdat hij geld verdiende als judoleraar. In 1964 zou dat weer gebeurd zijn bij zijn kwalificatie als judoka. Volgens Geesink was het de Nederlandse prins-gemaal Bernhard van Lippe-Biesterfeld die ervoor gezorgd heeft dat hij alsnog in Tokio mee kon doen. In 1964 won Geesink tijdens de Olympische Spelen in Tokio goud in de open categorie. Tot ontzetting van het thuispubliek versloeg hij in de finale hun favoriet Akio Kaminaga.

In 1965 werd Geesink in Rio de Janeiro opnieuw wereldkampioen, dit keer in het zwaargewicht.

Zoals eerder genoemd, heeft Geesink een recordaantal van 21 Europese judotitels, maar werd in 1957, 1958, en 1959 ook nog Nederlands kampioen Grieks-Romeins worstelen.

Anton Geesink werd maar liefst vier keer verkozen tot Sportman van het Jaar.

In 1957 richtte hij zijn eigen judoschool op, in dit gebouw.

Nadat hij zijn professionele sportcarrière in 1967 als judoka neerlegde, had hij een carrière als (inter)nationaal sportbestuurder.

Hij is na zijn professionele sportcarrière, nog jarenlang actief geweest als (professioneel) worstelaar, waarbij hij onder andere een wereldtitel professioneel worstelen vrije stijl in de klasse superzwaargewicht superzwaargewicht heeft behaald.

Geesink bleef als coach en wedstrijdbegeleider met de sport verbonden. Hij publiceerde een grote hoeveelheid artikelen en lesmateriaal over judo. Als eerste Europeaan ontving hij in 1986 de 9e dangraad. In oktober 1997 verkreeg hij de 10e dan, waarmee hij één van de hoogst gegradueerde judoka’s ter wereld werd: hij is één van de achttien mensen aan wie tot dan toe de 10e dan werd toegekend en een van de drie judoka’s, buiten Japan, met deze kwalificatie. De Wereldjudobond IJF nam hem in 2004 op in de Hall of Fame.

Al vanaf 1958 liet Geesink weten dat hij zich wilde inzetten binnen het IOC. In 1987, tijdens het IOC-congres in Istanboel, werd hij als kandidaat voorgedragen door IOC-voorzitter Samaranch tegenover de twee officiële Nederlandse kandidaten, Henk Vonhoff en Ruud Frese. Geesink won, en hij veronderstelde dat dit voor het NOC een pijnlijke nederlaag moet zijn geweest, wat mogelijk de tegenwerking verklaart die hij gedurende zijn hele carrière ondervond.
Op zijn voorstel werd in het judo de gekleurde sportkleding ingevoerd (de in blauw geklede speler versus de witte) om voor de scheidsrechter en de kijker het spel duidelijker te maken.

Op 9 december 2005 kreeg Geesink uit handen van de voorzitter van NOC*NSF Erica Terpstra in de Oval Lingotto te Turijn samen met kunstrijdster Sjoukje Dijkstra, roeier Nico Rienks en schaatser Ard Schenk de eerste Fanny Blankers-Koen Trofee uitgereikt.

Geesink speelde enkele malen in films. Zo had hij een bijrolletje in de film Rififi in Amsterdam (1962) naar het boek van W.H. van Eemlandt. In het Italiaanse bijbelspektakel Grandi Condottieri (1965) speelde hij een van de hoofdrollen, als de geweldenaar Samson.

Geesink overleed op 27 augustus 2010 op 76-jarige leeftijd na een kortstondig ziekbed in een ziekenhuis in Utrecht.
Op 21 augustus 2011 werd hij in Parijs tijdens een gala van de Internationale Judo Federatie verkozen tot ‘legende van het judo’.

Uiteraard is de straat waar het Anton Geesinkhuis aan staat (Anton Geesinkstraat te Utrecht), vernoemd naar deze legende en heeft hij in dit pand zijn Judoschool gehad.

De diverse foto’s zijn ter beschikking gesteld door het Volksbuurt Museum (https://volksbuurtmuseum.nl) in Utrecht.
Enkele aanvullende foto’s zijn verkregen via het Utrechts Archief, waarbij de fotografen zijn: M.A.J. van Bommel, T. van Rijnberk, L.H. Hofland en C.A. Otten.

Vragen over dit project? Neem vrijblijvend contact met ons op.